سینی  به رغم انبوه میکده   انقدر قدر نبود ای طاق تاجدار

محبس عظیم بود مشکل کجاست دیوانگان کجا بودند در این زمان

مطلب به گفته کرکس که زشت نیست انجا قبا چه باشد قباله ای

تاتار روزگار دیدی شگرف بود  تا زنده ای مباد مبدا به رسم باد

تیره گره گشای مطلب چه سود بود

صلح خزان تا زنده ای بدان

مطلب که عیب نیست در سود در زیان

خانه بسازیم در لطایف سخن    ساسانیان و

سامانیان دیدی چگونه عظت شمردند  زمین را

گاهی به سمت سیرت شگرف کردند مدینه را

روز دگر به علت حاشا نویسی هایشان

تن تن نوشته بودند چاپ کردند به تیتراژ

گاهی کسی کرد اعتراض به سخندانان کهنسال و پیر    نی نی  کسی جرات نداشت کند چنین خمانه ای  تا زنده ای جوانمرد باش  ای پیر و ای جوان

مهلت نوشته ای ای مرد کهنه کار

در کار روزگار نباشد کرشمه ای

روزی ستم کنی روز دگر وفا

گم کرده ای خرد را  در لابه لای تمساح و اژدها

این را ز من بدان ای مرد با شرف

اشراف زاده باش و اشراف زاده بمان  در این جهان

این جمله نادرست است کودک شده یتیم

کنج سرای بامداد مسیح اغوش گرفته ان کودک به وامدار

تا تندیس دهند تو را ای مرغ اشرفی

انگاه فرشتگان خوانند تو را مصباح اردشیر

سامر چه بود کم  از جنت و بهشت

دانی تو ای رفیق   او رنگ زد رنگ خلوص خویش